اسفند نامه

اسفند پارسال که همه رفتن سفر ومن موندم و کنکور فکرشو نمیکردم سال بعد باید اسفند بدوم دنبال پیداکردن آرد نخود که دوتاشیرینی نخودی بپزم تو مایکروویویی  که اصلا نمیدونم چی میشه که یادم بره از سرماسبزه عیدندارم . 96با همه کش وقوسش خواست به من بگه صبور باش همیشه هر چیزی به وقت خودش رخ میده و گاهی دست وپا نبایدبزنی، برخلاف تصورم به تقویم سال که نگاه میکنم به خیلی از هدف هام رسیدم،نمیدونم مختصات اسفند سال بعد چیه ولی ذره ذره خوشی های این اسفند و نجوییده قورت نمیدم.

تف به زندگی

زندگی به یک تف بنده، این  و وقتی امروز تومترو بهم خبر دادن آقاجون فوت شده فهمیدم، دارم پوست میندازم تو غربت نمیتونم برم ایران، بااحتیاط رو قلب هم برونید وتکرارکنید هرروز،  زندگی به یک تف بنده.